Wie het kleine niet eert

Het actuele speeltje in de Haagse politiek is het Elektronisch Kinddossier (EKD). De aanleiding is tragisch genoeg: er duiken telkens weer nieuwe voorbeelden op van instanties die langs elkaar heenwerkten terwijl kinderen tussen wal en schip belanden. Begrijp me goed: het is belangrijk dat de mensen die werkelijk met die jongeren bezig zijn, alle informatie krijgen die ze nodig hebben. Maar uiteindelijk is succes een kwestie van mensen die eer stellen in hun werk en weten dat ze dat alleen samen met anderen kunnen bereiken. Hillary Clinton zei dat altijd heel mooi "It take a village to raise a child." Je kunt informatietechnologie gebruiken om van bovenaf papieren bureaucratie door elektronische bureaucratie te vervangen. Daar is geen kind mee geholpen. Je kunt diezelfde technologie ook gebruiken om van onderaf vakmensen het gereedschap te geven om hun werk goed te doen. Kan dat werken? De grote successen van internet bestaan nu vooral uit projecten waarbij je een klein beetje slim gereedschap aanreikt en tal van mensen daar zelf mee aan de slag gaan. Dit soort oplossingen belooft geen 100% gegarandeerd succes, maar blijkt in de praktijk meer succes op te leveren dan de plannen die dat theoretisch wel beloofden.